Girlpower vanuit de bezemkast

Vandaag, 29 april, is het de feestdag van de heilige Catharina van Siena. Ze leefde in de 14de eeuw, en kan zeker in deze corona-tijden inspirerend zijn. Ze was namelijk één van die heiligen die zichzelf graag vrijwillig opsloot en dus tot de grote ‘lockdown’-iconen gerekend kan worden. Er doet zelfs een verhaal de ronde dat ze van haar dertiende tot haar negentiende levensjaar zichzelf opsloot in een bezemkast in het atelier van haar vader Jocopo Benincasa, een wolverver in de mooie Toscaanse stad Siena. Ook toen ze dominicanes werd, leefde ze nog enkele jaren als kluizenares. Blijkbaar hebben die vele jaren in teruggetrokkenheid haar ertoe aangezet om daarna een grote stempel te drukken op de toenmalige samenleving. Na haar afzondering zette ze zich immers met grote gedrevenheid in voor allerlei mensen die hulp nodig hadden. Zo verzorgde ze onder andere de melaatsen aan het Ospedale della Scala en het melaatsenhuis San Lazzaro, beide in Siena. Al gauw verzamelde zich om haar een groep van bewonderaars en geïnspireerde volgers. Maar ook op wereldvlak werd ze van grote betekenis. Ze correspondeerde met kerkelijke en wereldlijke gezaghebbers over haar visie op de wereld. In 1376 reisde ze naar Avignon, waar ze Paus Gregorius XI door haar donderpreken zo ver kreeg dat hij terug naar Rome trok. Ze had dan ook een zeer intimiderende persoonlijkheid. Als ze haar zin niet kreeg riep ze eenvoudigweg, maar met de nodige uitwerking “Voglio”, wat vertaald betekent “Ik wil het!”. Kortom een vrouw met echte ‘girlpower’, een feministe ‘avant la lettre’. En ja, misschien zaten haar jaren van afzondering daar wel voor iets tussen. Deze feestdag van de heilige Catharina van Siena kan ons dus misschien een hart onder de riem steken. Want zo zie je maar waar een periode van ‘lockdown’ soms toe kan leiden. Er is dus nog hoop voor elk van ons!

Pastor Gino