Op het punt van geknipte haren, ben ik ben nu alvast een ervaringsdeskundige want... ik ben gisteren bij de kapper geraakt (ik gebruik de gelegenheid om via deze weg allen te danken die zo fijngevoelig waren om niet te veel reactie te geven op mijn warhoofd, in het bijzonder de deelnemers aan het wekelijkse videogebed) en loop nu rond met een fris gevoel. Om alles te zeggen (op het gevaar af voor "wat raar" versleten te worden...), ik had mezelf twee weken geleden twee doelen gesteld: het gras in de tuin maaien en een kappersbezoek, beide hoog nodig, beide nu gerealiseerd. Er lijkt immers een soort verband tussen de twee (dat verder gaat dan dat in het Frans voor beide "une tondeuze" gebruikt wordt): het resultaat oogt is in de beide gevallen fris. Geeft de lange groei een belegen indruk, wat afgeleefd, het geknipte is als een prille ochtend, nog vol van mogelijkheden.
Eigenlijk kan je het wel gebruiken als een beeld voor deze "kom uit uw kot"fase: het leven herbegint, als was het een beetje opnieuw geboren worden - de "uit uw kot"-ervaring bij uitstek. Zo gezien is de link tussen verjaren en haar knippen misschien toch nog niet zo raar.
Oh ja: er is een kerkelijk feest met een groot "uit je kot" gehalte: Pinksteren. Dat is het moment waarop de leerlingen uit hun angstige beslotenheid kwamen om met enthousiasme de wereld in te gaan. Het is dat moment dat wordt aangeduid als de geboorte van de Kerk - op Pinksteren is onze Kerk jarig!
Tony, pastor
