Het belang van Thuis

Neen, ik heb het in deze bijdrage niet over de populaire reeks op Eén, die jammer genoeg vroeger gestopt is dan voorzien. Wel over Uw en mijn thuis. In deze corona-tijden is ons huis wellicht de belangrijkste plek in ons leven. De inrichting en de zaken waarmee we er ons omringen bieden hopelijk rust en kalmte. Het is als het ware een haven waar we thuis kunnen komen, een plek om er gemoedsrust te vinden, een plaats van geluk temidden de dingen die ons dierbaar zijn. Het is belangrijk om zo’n plek te hebben in deze tijden. Mijn bezorgdheid gaat dan ook vandaag sterk uit naar mensen die niet het geluk hebben een dergelijke plek te hebben. Ik denk dan aan daklozen, of mensen die zich niet thuis voelen in hun eigen huis, omdat ze niet de middelen hebben om het in te richten zoals ze graag zouden willen of omdat het er relationeel een hel is. Of mensen die door deze lockdown de muren van hun huis op zich zien afkomen. In deze tijd waar we gekluisterd zijn aan ons huis worden we met onze neus gedrukt op het belang van een echte thuis. Ik moest hieraan denken toen ik opnieuw het filmpje van de IJslandse pianist Vikingur Olafsson bekeek bij de lancering van zijn laatste CD met muziek van Rameau en Debussy. In het filmpje (dat je hier kunt bekijken) speelt hij een eigen bewerking van een stukje uit de laatste opera van de barokcomponist Jean-Philippe Rameau ‘Les Borréades’, onder de titel ‘The Arts and the Hours’. Je ziet er hoe Vikingur piano speelt in het huis van één van IJslands belangrijkste schrijvers Halldór Laxness (1902-1998), die trouwens in 1955 de nobelprijs voor literatuur kreeg. Het is een typisch schitterend rustgevend scandinavisch interieur. En temidden dit pianospel zien we drie mensen die zich telkens in hun huis omringd hebben met hun grote passie: iemand die kleurrijke speelgoedrobots verzamelt, iemand met een enorme boekencollectie en iemand die speeltafels verzamelt en herstelt. Bij alle drie merk je het geluk en de rust die dit met zich meebrengt. En dit terwijl de schitterende muziek als een processie met een rustige cadans voortstuwt. Alsof al die dingen ons kunnen helpen om verder te gaan, op een rustig tempo, maar met zekere tred. Het filmpje is echt voedsel voor oor en oog, maar ook vooral voor het hart en het hoofd. En het nodigt ons uit om dankbaar te zijn voor de veilige haven van onze Thuis (en daarom deze keer met hoofdletter geschreven).

Pastor Gino