Het is zeker waar dat het internet vele grenzen doet vervagen en in die zin, hier en daar, een beetje Pinksteren mee mogelijk maakt. Zo nam ik de tijd om eens in de statistieken van deze blog te gaan kijken, die niet alleen zichtbaar maakt hoe vaak een bijdrage wordt gelezen, maar ook wat de nationaliteit is van degenen die komen. Nu zal het u wel niet verbazen dat er onder de bijna tienduizend raadplegingen (sinds half maart) er ongeveer negentig percent uit België komen. Er komen er dus ook een tiende uit het buitenland. Ik lees in de lijst: vier percent Duitsers, twee percent mensen uit de VS, enkele tientallen lezers uit Turkije, Roemenië, Denemarken, Nederland en Finland en dan nog enkele mensen uit Zuid-Korea en Oekraïne... Ik ben verbluft als ik dat zie. Dat er 'per ongeluk' eens een verre surfer op een website komt, die even snel weer vertrekt als hij aankomt, kan ik goed begrijpen. Maar ik kan me moeilijker voorstellen dat als er tientallen of honderden mensen uit één bepaald land komen kijken, dat dat dan nog steeds toeval zou zijn. Ik vraag me af of er in die landen dan toch niemand is die echt met een zekere systematiek komt kijken en dus voldoende Nederlands verstaat om dit hier te volgen.
Ik wil graag deze oproep doen: woont (of verblijft) u buiten België en bent u een occasionele of regelmatige lezer van deze blog, stuurt u ons dan een mailtje? Als u dat wil, zetten we er een woordje van op onze blog. Is het geen mooi teken van Pinksteren dat zelfs in Coronatijden landsgrenzen eigenlijk relatief geworden zijn? We zijn immers alle zusters en broeders van elkaar...
Tony, pastor
