Laat de pers zich nu gisteren heel de dag uitgeput hebben om de moeilijkheden te onderlijnen die samenhangen met deze maatregel, zoals trouwens haar kritische taak ook is. Want neem nu - nog eenvoudig gesteld - dat je zoals ik bijvoorbeeld zes neven en tien achterneven hebt (onlangs werd de oudste neef veertig, hij vond dat hij die quarantaine goed had overleefd, wat tevens wil zeggen dat ikzelf dus ook toe ben aan mijn eerste quarantaine als aanvankelijk behoorlijk jonge oom) - dan kan je de vierschaar vrezen, die je beslist zou vierendelen omdat je sommigen van die groep nièt in je kwartet vraagt. Wat een verscheurende keuzes! Hebt u het lijstje als samengesteld? Ik bedenk plots dat ik mij maar best kan gekrengd voelen omwille van al diegenen die mij niet in hun viertal hebben uitgenodigd. Vrienden? Ja...! (Maar wees gerust: ik zal daar geen rivier van tranen voor laten! Het is klaar dat de journalistiek een punt heeft. Zelf heb ik altijd veel bewondering voor de creativiteit van degenen die in bepaalde opportuniteiten toch altijd weer een probleem ontwaren. (Ik geef toe dat mijn bewondering nog veel groter is, voor de creativiteit van degenen die in problemen toch altijd weer opportuniteiten kunnen vinden. Dàt zijn (levens-)kunstenaars!)
Naar het einde van de dag veranderde de toon van de berichtgeving echter en werd meer en meer onderstreept hoe groot het gevaar blijft voor een heropflakkering van het virus en dat het toch van groot belang is om het isolement toch goed in de hand te houden. Ik kon me daar eerlijk gezegd beter in vinden dan in al degenen die zeiden dat "beroep doen op het gezond verstand van de burgers" geen verstandige optie is. We zijn er immers nog niet.
Ik hoorde gisteren nog een insider zeggen dat de moeilijkste fase van deze lockdown, welke eindigde op de vierde van deze maand - dat was toevallig tevens de dertigste verjaardag van mijn diakenwijding om u te dienen - zeven weken heeft geduurd, maar dat de tijd van de normalisatie (om u niet te ontmoedigen durf ik het getal niet goed noemen, maar hij noemde de tijd van een zwangerschap - zoveel vraagt het vooraleer je aan nieuw leven toe bent). Tegen dan is het begin februari en kijken we op Lichtmis naar Maria, zetel van wijsheid. Laten we er toch maar verstandig mee omgaan...
Tony, pastor