Waar is de tijd?

Ik fietste onlangs door één van de lanen in mijn buurt en één ondeelbaar ogenblik lang was ik verwonderd dat de bomen al zo groen zijn. "Waar komen al die blaadjes plots vandaan?", leek de kreet die uit mijn innerlijk opborrelde. Ik had het gevoel dat ik de tijd van het botten, het beginnende groen, de bloesems ... op een bepaalde manier had overgeslagen en nu ineens werd geconfronteerd met bomen die volop in blad staan...
Op dezelfde manier ben ik er 'verwonderd' over dat we de mei-maand begonnen is. Ik weet niet hoe dat bij u is, maar als ik mijn spontane aanvoelen consulteer heb ik veel meer het gevoel dat het hooguit half april is, dat we de winterkleren amper hebben opgeruimd en dat een flink stuk van het werkjaar nog voor de boeg is. Maar neen, we zijn wel degelijk mei. Het is alsof de tijd in mijn beleving heeft stilgestaan, terwijl de wijzers van de klok niettemin op het gewone ritme zijn blijven doorgaan.
Dat ritme-in-mijn-kot en misschien vooral het niet zien van mensen, brengt blijkbaar mee dat ik de tijd anders beleef, dat hij ineens veel trager gaat - een week lijkt op een dag. Zijn het dan al de andere mensen die mij in het gewone doen de tijd doen beleven en die maken dat mijn leven beweegt?
Alleen Pasen. Pasen heb ik wel gevoeld, zelfs alleen in mijn kot. Dat het Goede Week was en vervolgens Paaszondag... al had ik daar op voorhand voor gevreesd: het ging niet ongemerkt voorbij. Blijkbaar heeft God die tijd wel degelijk gemarkeerd en niet achteloos voorbij laten gaan. We dachten dat het een povere Pasen zou worden. Maar het feest van de verrijzenis "stond" er wel degelijk...

Tony, pastor